Hoe optimaliseer je de effectiviteit van patiëntmonitoring en bewaking (ook bij een thuis-monitoring situatie)?

De vitale parameters van de mens (zoals hartritme, ademhaling, zuurstofsaturatie en temperatuur) worden veel gemeten in ziekenhuizen. Op afdelingen met patiënten die mogelijk een kritische verslechtering kunnen ondergaan, wordt de patiënt bewaakt: d.w.z. dat een zorgverlener continu deze patiënten in de gaten houdt en een alarm ontvangt als een vitale parameter buiten de gewenste waarden komt. In kamerverpleging of zelfs thuismonitoring situatie zullen alarmen via complexe ketens bij de zorgverlener moeten komen waarbij het zicht op de patiënt verminderd is en dus niet altijd duidelijk is of het om daadwerkelijke verandering van vitale waarden gaat of om artefacten. Daarnaast is er een trend om naar contactloze methoden voor monitoring te gaan, dat voor de patiënt prettiger is maar in veel gevallen minder robuust is.

De volgende aspecten of deelvragen zijn bij dit kennishiaat van belang:

• Wat is de waarde en betrouwbaarheid van nieuwe (contactloze) manieren om vitale parameters te meten? Wat is het verschil in nauwkeurigheid/precisie tussen de nieuwe en oude technieken? Voor welke klinische of thuissituatie is welke nauwkeurigheid nodig?
• Wat zijn goede uitkomstmaten om optimale bewaking en om alarmdruk te meten? Welke vorm van alarmfiltering is veilig?
• Hoe kan kunstmatige intelligentie ingezet worden om de toestand van patiënten te voorspellen, gebaseerd op gegevens uit het EPD, of informatie uit bewakingsmonitoren?
• Aan welke kwaliteitseisen moeten medische hulpmiddelen voldoen als deze ingezet worden voor thuismonitoring? Welke betrouwbaarheid en nauwkeurigheid is nodig in de thuissituatie (in vergelijking met de ziekenhuis situatie?

Er is geen richtlijn voor het optimaliseren van patiëntmonitoring en bewaking, waardoor lokale verschillen in gebruikte sensoren, instellingen en alarmering in ziekenhuizen optreden. Dit kan leiden tot suboptimaal ingerichte keten voor monitoring en bewaking en dat is een risico voor de patiënt. De ECRI heeft het risico van gemiste alarmen al jaren in de top 10 van de Health Technology Hazards staan en vraagt om meer onderzoek om dit patiëntrisico te reduceren. Optimale bewaking, het meetbaar maken van bewaking en van alarmdruk en daarop sturen om de monitoringketen te verbeteren zal leiden tot een veiligere en betere situatie van de patiënt. Voor de situatie waar thuis gemonitord wordt is onbekend welke betrouwbaarheid van de meting nodig is en welke incidenten optreden in de praktijk. De veiligheid kan vergroot worden door de grootste risico’s in kaart te brengen en hierop maatregelen te nemen.